روهینگیا مردمی مسلمان و هند و آریایی هستند که در ایالت راخین در غرب میانمار زندگی می‌کنند. بسیاری از سازمان‌های حقوق بشری، مردم روهینگیا را جزو تحت ستم‌ترین اقلیت‌ها در جهان توصیف می‌کنند. از سال ۲۰۱۲ تاکنون خشونت‌های قومی میان بوداییان که اکثریت جمعیت میانمار را تشکیل می‌دهند و اقلیت مسلمان روهینگیا تاکنون هزاران کشته بر جای گذاشته و صد‌ها هزار نفر را از خانه و کاشانه خود رانده و آواره کرده است.

بیشتر جمعیت یک میلیون و صد هزار نفری روهینگیا از حق شهروندی میانمار محرومند و در شرایطی مشابه با آپارتاید زندگی می‌کنند. بسیاری از آنان در کمپ‌های پناهندگان در نزدیکی مرز بنگلادش زندگی می‌کنند و تنها در چند هفته گذشته بیش از ۱۴۰ هزار نفر از آنها به دنبال درگیری با بودائیان افراطی تاکنون به مناطق دیگر آواره شده‌اند. دولت میانمار اقلیت مسلمان روهینگیا را به عنوان مهاجران غیرقانونی که از بنگلادش وارد شده‌اند تلقی می‌کند و شوربختانه دولت بنگلادش نیز این افراد را نپذیرفته و از ورود آن‌ها به کشور خود ممانعت می‌ورزد.

پس از درگیری‌های قومی و مذهبی در کشور میانمار و کشتار مسلمانان روهینگیایی در این کشور، بسیاری از این افراد به کشورهای دیگر مهاجرت کرده‌اند. برخی از این مهاجران در کشورهای دیگر نیز سرنوشت خوبی نداشتند و به قتل رسیدند، برخی دیگر در دام مین‌های ضد نفر کار گذاشته شده در مرز بنگلادش و میانمار گرفتار شدند، برخی در دریا غرق شدند و برخی نیز در دام قاچاقچیان انسان گرفتار شدند.

سازمان‌های غیردولتی حامی این بیانیه با توجه به بروز این فاجعه عمیق انسانی ضمن ابراز نگرانی عمیق برای مردم مسلمان این منطقه و فارغ از هر گونه نگاه قومیتی و نژادی و در دفاع از کودکان، زنان و مردان آواره و بی پناه تحت ستم در این کشور از دولت میانمار به عنوان عضو رسمی سازمان ملل متحد می خواهند در اقدامی عاجل خشونت‌ها علیه این مردم مظلوم را متوقف و عاملان و مسببان این گونه اقدامات را محاکمه نماید.

ما از گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشر در میانمار و همچنین از سه گزارشگر آزادی عقیده، مذهب و اقلیت‌های سازمان ملل متحد می خواهیم ضمن تهیه گزارشی از وضعیت مردم تحت ستم این منطقه، موضوع را در مجامع بین‌المللی حقوق بشری به‌ویژه شورای حقوق بشر و همچنین مجمع عمومی سازمان ملل مطرح و با تحت فشار قرار دادن دولت میانمار و همه مسببان این اقدام فجیع و ضد انسانی، از تکرار این رفتارها جلوگیری کنند.

ما معتقدیم اگر اینگونه اقدام‌ها به نتیجه‌ای عملی و عاجل در توقف خشونت‌ها، بازگشت مردم و آوارگان به سکونت‌گاه‌های خود و همچنین کیفر مسببان اینگونه جنایات ختم نگردید، این انتظار از اعضای شورای حقوق بشر می‌رود تا درخواست اجلاسی ویژه برای بررسی تخصصی این موضوع و اتخاذ رویکردی عملگرا و مقابله‌جویانه با اقدامات علیه مردم مظلوم روهینگیا را بنمایند.

واقعی بودن یا تزئینی بودن مفاهیم دفاع از حقوق واقعی بشر، تنها در زمان‌های بحرانی است که خود را نمایش می‌دهد. فاجعه زمانی رخ خواهد داد که افکار عمومی جهانی حس کنند چون اقلیت روهینگیا در حوزه منافع دولت‌های مدعی حقوق بشر قرار ندارند، لذا به آن‌ها بی‌توجهی شده و تنها زمانی به داد آن‌ها رسیدگی می‌شود که دیگر خیلی دیر شده است.

ما معتقدیم می‌توان جلوی این فاجعه را گرفت. آن‌هم تنها اکنون و نه فردا.

 

سازمان‎های مردم نهادی که این بیانیه را امضاء کرده‎اند عبارتند از: