بهاره جلالوندهر روز زنان زیادی در سراسر دنیا به بیماری ایدز مبتلا می‌شوند بی‌آنکه در ابتلای خود نقشی داشته باشند و زمانی هم که مبتلا می‌شوند اولین کسی هستند که انگشت اتهام به سمت آن‌ها می‌رود .
اینکه چرا مردم و حتی نزدیکان فرد با او اینگونه رفتار می‌کنند را باید از «ذکری درویشها» کارشناس ارشد روانشناسی پرسید، او دراین‌باره چنین می‌گوید: «زمانی که مردم درباره یک بیماری واگیر‌دار اطلاعات کافی ندارند از ترس مبتلا شدن به بیماری واکنش‌های بدی نشان می‌دهند و به گونه‌ای فرد مبتلا به ایدز را طرد می‌کنند. برخی از مردم بر این باورند که این افراد به دلیل رفتار زشت به‌وسیله خدا تنبیه شده‌اند که این مسئله در مورد زنان با توجه به اعتقادات مذهبی و هنجارهای اجتماعی در جامعه ما بیشتر تظاهر پیدا کرده است.»
سکوت خطرناک!زنان به نسبت مردان در هنگام ابتلا به بیماری ایدز فشار روانی بیشتری را تحمل می‌کنند و خیلی از این فشارها مانع از آن می‌شود که بیماری خود را به دیگران و یا حتی نزدیکان بگویند.
درویشها می‌گوید: «نگاه منفی و پیشداوری نسبت به بیماری ایدز، باعث می‌شود که زن مبتلا به بیماری از ترس اینکه آبروی خانواده‌اش زیر سوال برود آن‌را به دیگران نگوید. ترس از طرد شدن و از دست‌دادن حمایت‌های اجتماعی برخی از زنان را به سمت‌و‌سویی می‌برد که درباره بیماری خود سکوت کنند .»
حمایتم کن!بیهوده نگفته‌ایم اگر بگوییم مهم‌ترین و اساسی‌ترین نیاز بشر توجه و حمایت از سوی دیگران است و در صورتی که دایره ارتباطات انسانی بنا به هر دلیلی دچار اشکال شود، فرد را از نظر روحی و روانی با مشکلات زیادی روبرو می‌کند. زنان مبتلا به ایدز هم از این امر مستثنی نیستند و حتی به نسبت دیگران به حمایت‌های بیشتری نیاز دارند.
درویشها؛ حمایت از زنان مبتلا به ایدز را ضروری می‌داند و می‌گوید: «حمایت‌های عاطفی که شامل ابراز همدردی، توجه، محبت و علاقه نسبت به فرد است یکی از مهم‌ترین موارد حمایتی از بیمار مبتلا به ایدز محسوب می‌شود. در کنار آن باید حمایت‌های ارزشی که موجب افزایش احساس با ارزش‌بودن در فرد می‌شود را انجام داد. حمایت‌هایی که شامل کمک‌های مستقیم به فرد است هم می‌تواند مؤثر باشد. دادن اطلاعات درباره مراکز درمانی ویژه نیز کمک شایانی به فرد مبتلا می‌کند. خدمات انجمن‌های حمایت از بیماران مبتلا هم می‌تواند به مبتلایان روحیه بخشد.»
داشتن روحیه اولین شرط! تحقیقات نشان داده است که سرعت پیشرفت بیماری در بیماران افسرده مبتلا به اچ‌آی‌وی بیشتر است پس جامعه باید به گونه‌ای زمینه را برای زندگی این دسته از افراد فراهم کند.
وی در این باره چنین می گوید: «باید از زمانی که نتیجه آزمایش فرد مثبت می شود ملاحظاتی را انجام داد. این افراد در وهله اول نیاز به مشاوره روانشناختی دارند و در برنامه های مشاوره باید درباره بیماری، داروهای کنترل کننده و گروه های حمایتی صحبت کرد. کاهش اضطراب و افسردگی در زنان مبتلا به اچ آی وی بسیار مهم است چرا که داشتن روحیه روند پیشرفت بیماری را کند می کند.»
زنان آسیب پذیربارها و بارها شنیده‌ایم که زنان به دلیل ساختار بدنی خاص، بیشتر از مردان در آستانه ابتلا به بیماری ایدز قرار دارند.
«مینو محرز» استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران و رئیس مرکز تحقیقات ایدز می‌گوید: «در صورتی که فرض را بر این بگذاریم که زن و مرد در مرحله‌ای یکسان از بیماری قرار دارند، می‌توان گفت که احتمال ابتلا به بیماری از مرد مبتلا به زن سالم بیشتر است.»
مواظب خودت باش!زنان مبتلا به اچ‌آی‌وی باید با انجام یکسری کارها مانع از پیشرفت بیماری شوند و در صورتی که تمایل به بارداری دارند باید زیر نظر متخصص این اتفاق صورت بگیرد.
«محرز» می‌گوید : «زنان مبتلا به اچ‌ای‌وی، باید مراقب سلامت خود و دیگران باشند و مسئله بیماری را به شریک جنسی خود بگویند. به این دسته از زنان توصیه می‌شود که هر 6 ماه یکبار برای معاینه بیماری‌های زنان (مانند سرطان‌رحم و...) مراجعه کنند. در رابطه با بارداری توصیه می‌شود که تا جای ممکن جلوی این امر را بگیرند و در صورت بارداری به کمک متخصص از ابتلای جنین به بیماری جلوگیری کنند.»
خدمات رایگان در همه جامعمولا افرادی که نتیجه آزمایش خونشان مثبت می‌شود با یک سردرگمی و شوکه‌شدن مواجه می‌شوند. برای کاهش این مسئله مراکزی مثل کلینک‌های مثلثی ایجاد شده‌است که خدمات بهداشتی درمانی و پزشکی را از زمان آزمایش خون تا ارائه دارو و... به شکل رایگان ارائه می‌دهند.
دکترمحرز در این‌باره چنین می‌گوید: «این مراکز در سراسر کشور خدمات رایگان را به مراجعه‌کنندگان ارائه می‌دهند و مبتلایان می‌توانند به‌راحتی به آن‌ها مراجعه کرده و از خدمات استفاده کنند.»
ناگفته‌های آخراین که فرد اچ‌آی‌وی مثبت، زن باشد یا مرد فرق چندانی نمی‌کند ولی به هر حال زنان در رابطه با این بیماری از هر لحاظ آسیب‌پذیرتر هستند. آنچه که باید مورد توجه قرار بگیرد این‌است که مبتلایان حق حیات دارند و اینکه از چه طریقی به این بیماری مبتلا شدند مسئله‌ای است که تنها به خود آن‌ها و پزشکشان مربوط می‌شود. با همه این حرف‌ها مطلوب است که از برچسب‌زدن و تبعیض قایل‌شدن نسبت به این زنان دست برداریم و آن‌ها را با خوشرویی بپذیریم. چرا که راه‌های ابتلا به بیماری ایدز کاملاً مشخص است!